شهر تاريخي شيراز در گذشته شش دروازه داشته است که از ميان آن ها فقط دروازه قرآن باقي مانده است. دروازه اصفهان، دروازه سعدي، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون و دروازه شاه داعي الي اله ديگر دروازه هاي تاريخي اين شهر بوده اند. البته اگر پاي صحبت هاي کهنسالان اين شهر بنشينيد، با آب و تاب به محل قرار گيري ساير دروازه اشاره مي کنند. اين بنا در زمان سلسله آل بويه احداث شده است. دستور ساخت دروازه قرآن شيراز را امير عضدالدوله ديلمي شاه آن زمان صادر کرده است. به دستور عضد الدوله در آن زمان قرآني را در بالاي اين دروازه قرار دادند تا مسافران به سلامت از دروازه عبور کنند. علت نام گذاري اين دروازه نيز، همين قرآن بالاي آن است.

دروازه قرآن شيراز در طول تاريخ پر فراز و نشيبش بارها آسيب ديده و مرمت شده است. در دوره زنديه، به دستور کريم خان زند، که به آبادي شهر شيراز کمک بسياري کرده است، اين دروازه به کلي مرمت شد و شکل و شمايل تازه اي پيدا کرد. در اين زمان اتاقکي بر روي دروازه ساخته شد و دو جلد قرآن نفيس معروف به “قرآن هفده من” درون اين اتاقک قرار داده شدند.

به اين بنا در دوران قاجار هم آسيب هاي زيادي وارد شد با درايت فردي به نام محمد زکي خان نوري مورد مرمت و بازسازي قرار گرفت. محمد زکي خان که يکي از وزراي ايالت فارس و از نزديکان فتحعلي شاه بود، در آن زمان يک آب انبار و دو بناي ديگر را براي راحتي مسافران در مجاورت دروازه قرآن احداث کرد.

بناي دروازه قرآن شيراز در سال ???? به منظور توسعه راه هاي ارتباطي جديد، با ديناميت به کلي ويران شد. سال ها بعد يعني سال ???? شخصي به نام حاج حسن ايگار، ملقب به اعتماد التجار دروازه قرآن کنوني شيراز را کمي آن طرف تر از دروازه قديمي، احداث کرد. دليل احداث دروازه جديد، نگراني مردم شيراز از نبود دروازه اي در آن بخش از شهر عنوان شده است.

اين دروازه جديد در واقع طاقيست که در ورودي شهر قرار گرفته و با آياتي چند از کلام الله مجيد و کاشي کاري هايي زيبا مزين گشته است. بر بلنداي دروازه قرآن شيراز اتاقکي مستطيل شکل ساخته اند که محل قرار گيري قرآن هاي آن است.

اين نسخه هاي خطي نفيس و ارزشمند را که در موزه پارس نگه داري مي شوند، به ابراهيم سلطان پسر شاهرخ تيموري منسوب مي کنند. شايعاتي نيز در رابطه با اين موضوع وجود دارد که قرآن ها دست خط امام حسين (ع) و حضرت زين العابدين (ع) هستند. اين قرآن ها براي مردم شيراز اهميت ويژه اي داشته اند. مي گويند که اول هر ماه قمري مردم براي متبرک شدن از زير اين دروازه و قرآن هايش عبور مي کردند و دوباره به داخل شهر باز مي گشتند. اين قرآن ها به دليل وزن زيادشان، به قرآن هفده من معروف شده بودند.

حمام هايي که پدر بزرگ ها و مادر بزرگ هاي ما مي رفتند، تفاوت بسياري با حمام هاي امروزي خانه هايمان دارند. آن ها علاوه بر شستن تن و رويشان، در اين حمام ها با ديگر افراد ارتباط بر قرار مي کردند، گپ مي زدند و حتي خدمات مشت و مال دريافت مي کردند! حمام هاي ستني ايران از لحاظ معماري نيز از مهم ترين بناهاي تاريخي کشور هستند که بعد از گذشت سالياني دراز هنوز هم شکوه و صلابت خود را حفظ کرده اند. يکي از اين حمام هاي تاريخي، حمام وکيل شيراز است. اميران گشت را در  به شيراز همراهي کنيد تا بازديدي از اين گرمابه سنتي داشته باشيم و با نحوه حمام کردن پدربزرگ هايمان آشنا شويم.

بياييد سري به يکي از کهن ترين شهرهاي ايران بزنيم. شهري تماشايي که آثار فرهنگي – تاريخي بسياري را درون خود جاي داده است. شايد به دليل همين زيبايي هاست که شاعران بزرگي همچون حافظ و سعدي از اين خطه سر برآورده اند و شيراز را به شهر علم و ادب مشهور کرده اند. ميخواهيم از يکي از مدارس اين شهر ديدن کنيم، مدرسه اي که يکي ديگر از بزرگان شيراز و کشورمان در آن تدريس مي کرده است. با  اميران گشت همراه باشيد، تا از مدرسه خان شيراز ديدن کنيم.

تور کيش